Ποιος μπορεί να συμμετέχει στον διαγωνισμό;

1. Δικαίωμα συμμετοχής στον Εισαγωγικό Διαγωνισμό έχουν:

Α) οι ιδιώτες κάτοχοι πτυχίου Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Α.Ε.Ι.), συμπεριλαμβανομένων των πρώην Τ.Ε.Ι./Α.Τ.Ε.Ι. της ημεδαπής ή ισότιμου της αλλοδαπής, οι οποίοι συγκεντρώνουν τις προβλεπόμενες στον ν. 3528/2007 (ΦΕΚ 26 Α΄), όπως εκάστοτε ισχύει, προϋποθέσεις διορισμού κατά την ημερομηνία της τελευταίας δημοσίευσης της περίληψης της προκήρυξης, με την επιφύλαξη ειδικότερων ρυθμίσεων του ν. 3528/2007 ως προς του χρόνο συνδρομής κάποιας επί μέρους προϋπόθεσης, ήτοι:

• να έχουν την ελληνική ιθαγένεια ή να είναι πολίτες κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους περιορισμούς της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 2431/1996
• να έχουν την υγεία που τους επιτρέπει την εκτέλεση των καθηκόντων της αντίστοιχης
• να μην έχουν καταδικαστεί για κακούργημα και σε οποιαδήποτε ποινή για κλοπή, υπεξαίρεση, απάτη, εκβίαση, πλαστογραφία, απιστία δικηγόρου, δωροδοκία, καταπίεση, απιστία περί την υπηρεσία, παράβαση καθήκοντος, καθ’ υποτροπή συκοφαντική δυσφήμηση, καθώς και για οποιοδήποτε έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή έγκλημα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής ή να μην έχουν παραπεμφθεί για τα ίδια αδικήματα με τελεσίδικο βούλευμα ή να μην έχουν στερηθεί λόγω καταδίκης τα πολιτικά τους δικαιώματα και για όσο χρόνο διαρκεί η στέρηση αυτή ή να μην τελούν υπό στερητική ή επικουρική συμπαράσταση,
• να μην έχουν απολυθεί από θέση δημόσιας υπηρεσίας ή Ο.Τ.Α. ή άλλου νομικού προσώπου του δημόσιου τομέα, λόγω επιβολής της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης ή λόγω καταγγελίας της σύμβασης εργασίας για σπουδαίο λόγο, οφειλόμενο σε υπαιτιότητα τους, κατά την τελευταία πενταετία
• ειδικά για τους άνδρες υποψηφίους, η μη εκπλήρωση στρατιωτικών υποχρεώσεων αποτελεί κώλυμα διορισμού, εφόσον αυτές δεν έχουν εκπληρωθεί κατά το χρόνο διορισμού τους ή εφόσον δεν έχουν απαλλαγεί νόμιμα από αυτές,

Β) οι υπάλληλοι δημοσίων υπηρεσιών, ν.π.δ.δ. και οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης που είναι κάτοχοι πτυχίου Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Α.Ε.Ι.), συμπεριλαμβανομένων των πρώην Τ.Ε.Ι./Α.Τ.Ε.Ι. της ημεδαπής ή ισότιμου της αλλοδαπής.

2. Οι υποψήφιοι πρέπει να κατέχουν τους απαιτούμενους τίτλους σπουδών και τα απαραίτητα πιστοποιητικά κατά την ημερομηνία της τελευταίας δημοσίευσης της περίληψης της προκήρυξης.

3. Δικαίωμα συμμετοχής στον διαγωνισμό έχουν οι Βορειοηπειρώτες, οι ομογενείς αλλοδαποί προερχόμενοι εκ Κωνσταντινουπόλεως και εκ των νήσων Ίμβρου και Τενέδου και οι Κύπριοι ομογενείς, σύμφωνα με τα άρθρα 1, 2 και 3 του ν.δ. 3832/58 (ΦΕΚ 128/Α’), υπό τις προϋποθέσεις των ανωτέρω παραγράφων.

4. Διατάξεις που ευνοούν ειδικές κατηγορίες υποψηφίων ή καθορίζουν ειδικές προσαυξήσεις της βαθμολογίας δεν έχουν εφαρμογή στον Εισαγωγικό Διαγωνισμό της Ε.Σ.Δ.Δ.Α.

5. Σπουδαστές της Ε.Σ.Δ.Δ.Α. και απόφοιτοι της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης (Ε.Σ.Δ.Δ.) ή της Εθνικής Σχολής Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ε.Σ.Τ.Α.) ή της Ε.Σ.Δ.Δ.Α. δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής ως υποψήφιοι στον Εισαγωγικό Διαγωνισμό της Ε.Σ.Δ.Δ.Α.

Σε ποια μαθήματα εξετάζονται οι υποψήφιοι και πως διενεργείται η εξέταση;

Ο διαγωνισμός της Ε.Σ.Δ.Δ.Α. διενεργείται σε δύο στάδια.

1. Το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει γραπτή δοκιμασία των υποψηφίων στις παρακάτω ενότητες:

1) «Οργάνωση και Λειτουργία του Κράτους»
2) «Μικροοικονομική – Μακροοικονομική και Δημόσια Οικονομική»
3) «Γνώσεις και Δεξιότητες»

     Στην «Οργάνωση και Λειτουργία του Κράτους», καθώς και στην «Μικροοικονομική – Μακροοικονομική και Δημόσια Οικονομική», οι υποψήφιοι εξετάζονται στην ανάπτυξη θέματος που τους δίδεται.

      Στις «Γνώσεις και Δεξιότητες» εξετάζονται με ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών σε γνώσεις γενικής παιδείας, ιδίως ζητήματα που απασχολούν την ελληνική και διεθνή επικαιρότητα και διερευνώνται, τόσο η ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας και η ικανότητα κατανόησης γραπτού λόγου, όσο και η κριτική ικανότητα, η επεξεργασία πληροφοριών, η ταχύτητα και ακρίβεια αντίληψης, καθώς και βασικές νοητικές δεξιότητες, προκειμένου οι υποψήφιοι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σύγχρονης δημόσιας διοίκησης.

2. Το δεύτερο στάδιο περιλαμβάνει τις παρακάτω ενότητες:

1) Γραπτή και προφορική εξέταση στην ενότητα «Δημόσια Διοίκηση και Διακυβέρνηση»

Η γραπτή δοκιμασία συνίσταται στην ανάπτυξη θέματος που δίδεται στους υποψηφίους. Στην προφορική δοκιμασία οι υποψήφιοι εξετάζονται προφορικά με αλφαβητική σειρά, χωρισμένοι σε ομάδες των πέντε (5).

2) Γραπτή εξέταση στην ενότητα «Φάκελος Επίκαιρου Θέματος»

Η γραπτή δοκιμασία των υποψηφίων πραγματοποιείται σε φάκελο με επίκαιρο θέμα. Οι υποψήφιοι επιλέγουν μια εκ των κάτωθι θεματικών ενοτήτων:

• Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις
• Πληροφορική και Ψηφιακός Μετασχηματισμός
• Κοινωνική Πολιτική
• Περιφερειακή Πολιτική και Ανάπτυξη

Ο φάκελος αποτελείται από ένα σύνολο εγγράφων με κανονιστικά-θεσμικά κείμενα, επιστημονικές δημοσιεύσεις, δημοσιογραφικά άρθρα, στατιστικά δεδομένα και ζητείται από τους υποψηφίους να πραγματευθούν ζητήματα που τίθενται ή/και να απαντήσουν σε συγκεκριμένα ερωτήματα.

Η επιλογή της θεματικής ενότητας «Πληροφορική και Ψηφιακός Μετασχηματισμός» είναι υποχρεωτική για τους υποψηφίους που επιθυμούν να εισαχθούν στο Τμήμα Ψηφιακής Πολιτικής, χωρίς αντιστρόφως να αποκλείεται η δυνατότητα εισαγωγής υποψηφίων που επιλέγουν αυτή τη θεματική ενότητα και σε άλλα Τμήματα.

3)Γραπτή εξέταση στην ενότητα «Ξένη Γλώσσα»

Η γραπτή δοκιμασία περιλαμβάνει την εξέταση των υποψηφίων σε ξενόγλωσσο κείμενο που έχει συνταχθεί από θεσμικά όργανα της Ε.Ε. ή διεθνείς οργανισμούς (π.χ. Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Συμβούλιο της Ευρώπης, Ο.Ο.Σ.Α., Παγκόσμια Τράπεζα κλπ.) επί του οποίου: α) τίθενται δέκα (10) ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής β) ζητείται περίληψη/σύνοψη του κειμένου, γ) ζητείται να προβούν σε παραγωγή γραπτού λόγου.

Οι υποψήφιοι για όλα τα Τμήματα εξετάζονται υποχρεωτικά μόνο στην αγγλική γλώσσα.

Ποια είναι η ύλη των εξεταζόμενων μαθημάτων του πρώτου σταδίου;

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

1. Το κράτος: Θεωρίες του κράτους. Μορφή του κράτους (αυταρχικό, φιλελεύθερο, ενιαίο, ομοσπονδιακό κλπ.). Κράτος και οικονομία. Το ζήτημα της νομιμοποίησης του κράτους. Έθνος και κράτος (εθνικό συμφέρον, γενικό συμφέρον, δημόσιο συμφέρον). Οι λειτουργίες του κράτους. Συγκριτικά μοντέλα κρατών, διακυβέρνησης και δημοκρατίας.

2. Κράτος και πολιτικό σύστημα. Πολιτικό σύστημα, πολιτειακό καθεστώς και πολίτευμα. Θεωρίες της δημοκρατίας. Το δημοκρατικό πολίτευμα και το αντιπροσωπευτικό σύστημα. Η σχέση κοινωνίας και πολιτικής, Η κοινωνία στο πολιτικό σύστημα. Η ιδιότητα του πολίτη. Εκλογές, ομάδες συμφερόντων και διαδικασίες λήψεως των αποφάσεων.

3. Οι πολιτικές του κράτους: Θεωρίες περί των πολιτικών του κράτους. Φιλελευθερισμός, νεοφιλελευθερισμός, σοσιαλισμός. Κρατικές πολιτικές και παρεμβατισμός. Σχέσεις κράτους και Εκκλησίας.

4. Το Συνταγματικό Δίκαιο: Συνταγματικό δίκαιο των δικαιωμάτων και Συνταγματικό Δίκαιο των εξουσιών. Η συνταγματική αναθεώρηση. Η ιεραρχία των κανόνων του δικαίου. Το ισχύον ελληνικό Σύνταγμα. Οργανωτικές βάσεις του πολιτεύματος. Η μορφή του ελληνικού πολιτεύματος (Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία). Η δημοκρατική, αρχή. Το κοινοβουλευτικό σύστημα. Η διάκριση των λειτουργιών (άρθρο 26 Σ, οργανικό και λειτουργικό κριτήριο, διασταύρωση). Κράτος Δικαίου. Κοινωνικό κράτος.

5. Θεμελιώδη Δικαιώματα: Έννοια και κατηγορίες των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Φορείς, αποδέκτες, πεδίο προστασίας, περιορισμοί θεμελιωδών δικαιωμάτων. Η αρχή της αναλογικότητας. Η αρχή της εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θετική και αρνητική ελευθερία. Η αρχή της ισότητας και ειδικότερες εκφάνσεις της. Τα θεμελιώδη δικαιώματα στο ελληνικό Σύνταγμα (άρθρα 4-25 του Συντάγματος), την ΕΣΔΑ και τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Τριτενέργεια των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

6. Οργανωτικό Συνταγματικό Δίκαιο: Τα όργανα του κράτους. Εκλογικό σώμα (σύνθεση, προσόντα εκλογέα, συνταγματικές εκλογικές αρχές). Βουλή, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κυβέρνηση, Πρωθυπουργός, Υπουργοί, ευθύνη των μελών της Κυβέρνησης. Δικαστική λειτουργία. Λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών. Δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων.

7. Ευρωπαϊκή Ένωση: Η Συνθήκη της Λισαβόνας (βασικές αλλαγές, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα). Οι πολιτικοί Θεσμοί της ΕΕ, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, Συμβούλιο των Υπουργών της ΕΕ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το Δικαστήριο της ΕΕ, Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο. To Eurogroup. Οι πηγές του ενωσιακού δικαίου. Πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο (ΣυνΘΕΕ, ΣυνΘΛΕΕ, Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ), Παράγωγο Ευρωπαϊκό Δίκαιο (κανονισμοί, οδηγίες, αποφάσεις, συστάσεις, γνώμες). Η συνήθης νομοθετική διαδικασία στην ΕΕ. Οι γενικές αρχές του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Οι τέσσερις οικονομικές ελευθερίες και η εσωτερική αγορά. Η σχέση Συντάγματος και Ευρωπαϊκού Δικαίου (άρθρο 28 Σ και νομολογία Δικαστηρίου της ΕΕ). Η έννοια της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η διάκριση Ευρωπαϊκής Ένωσης και Συμβουλίου της Ευρώπης.

ΜΙΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ – ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ

1. Σχολές οικονομικής σκέψης: Κλασική Πολιτική Οικονομία, Μαρξισμός, Νεοκλασικισμός, Θεσμική Σχολή, Κεϋνσιανισμός.

2. Το σύστημα της αγοράς και ο σχηματισμός των τιμών: Επιλογές του καταναλωτή και η θεωρία της ζήτησης αγαθών. Ελαστικότητα και εφαρμογές της. Θεωρία της παραγωγής, του κόστους και της προσφοράς αγαθών. Ανταγωνισμός και ισορροπία.

3. Μορφές αγοράς, πλεόνασμα καταναλωτή και παραγωγού και κοινωνική ευημερία: Τέλειος ανταγωνισμός, μονοπώλιο, ολιγοπώλιο και μονοπωλιακός ανταγωνισμός.

4.Ο μηχανισμός της αγοράς και η λογική των ρυθμιστικών παρεμβάσεων του κράτους: Ατέλειες και αποτυχίες της αγοράς, δημόσια αγαθά, κοινόκτητοι πόροι, εξωτερικές οικονομίες και εξωτερικές επιβαρύνσεις.

5. Συνολική προσφορά, συνολική ζήτηση και η έννοια της μακροοικονομικής ισορροπίας: Το εισοδηματικό κύκλωμα και το σύστημα των εθνικολογιστικών κατηγοριών. Προσδιορισμός του εθνικού εισοδήματος και της συνολικής απασχόλησης.

6. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας, η κεντρική τράπεζα και ο προσδιορισμός του γενικού επιπέδου των τιμών. Ανεργία και πληθωρισμός. Οικονομική ανάπτυξη και μεγέθυνση.

7. Ο κρατικός προϋπολογισμός: Η διαδικασία του κρατικού προϋπολογισμού (κατάρτιση, ψήφιση, εκτέλεση και έλεγχος). Φύση και κριτήρια δημοσίων δαπανών. Χρηματοδότηση των δημοσίων δαπανών (τύποι φορολογίας και δημοσίου δανεισμού).

8. Οικονομικές πολιτικές του κράτους: Σταθεροποιητική πολιτική (δημοσιονομική και νομισματική), εισοδηματική πολιτική, κοινωνική πολιτική, αναπτυξιακή πολιτική, πολιτική αντιμετώπισης της φτώχειας, πολιτική ανταγωνισμού και δημόσιες επιχειρήσεις. Τα οικονομικά της προσφοράς.

9. Διεθνής οικονομία και οικονομική πολιτική: Η αποτελεσματικότητα της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής σε μια ανοικτή οικονομία. Συναλλαγματικές ισοτιμίες. Οικονομική ανάπτυξη και οικονομικές ανισότητες σε παγκόσμιο επίπεδο.

10. Οικονομικές διαστάσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: Η εσωτερική αγορά. Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Η νέα ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση στη ζώνη του ευρώ. Η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

11. Η ελληνική οικονομία στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: Εξελίξεις και προοπτικές. Δημόσια οικονομικά. Ισοζύγιο πληρωμών. Απασχόληση και ανεργία. Κατευθύνσεις πολιτικής. Προοπτικές ονομαστικής και πραγματικής σύγκλισης. Δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη.

Ποια είναι η ύλη των εξεταζόμενων μαθημάτων του δεύτερου σταδίου;

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

1. Έννοια, αντικείμενο και αποστολή της Δημόσιας Διοίκησης. Η Δημόσια Διοίκηση στο πλαίσιο του πολιτικού συστήματος και της Δημοκρατίας. Κυβέρνηση και Διακυβέρνηση. Σχέσεις Δημόσιας Διοίκησης και πολιτικής εξουσίας. Διοίκηση και Δίκαιο. Ρυθμιστική διακυβέρνηση, καλή νομοθέτηση και Δημόσια Διοίκηση. Βασικές αρχές διοικητικής δράσης και καλής διακυβέρνησης. Το γραφειοκρατικό πρότυπο διοίκησης (πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα). Τύποι Δημόσιας Διοίκησης σύμφωνα με την πολιτισμική θεωρία. Ο κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία και την κοινωνία. Η έννοια του Δημόσιου Τομέα. Το νέο δημόσιο μάνατζμεντ.

2. Η έννοια της δημόσιας πολιτικής. Τα βασικά στάδια της δημόσιας πολιτικής. Προκλήσεις, τάσεις και μεταρρυθμίσεις της Δημόσιας Διοίκησης. Ο διοικητικός εκσυγχρονισμός και η προβληματική των μεταρρυθμίσεων. Οι ευρωπαϊκές δημόσιες πολιτικές και η εφαρμογή τους στην Ελλάδα.

3. Οργάνωση και Λειτουργίες: Βασικές θεωρίες των Οργανώσεων. Κεντρικές Υπηρεσίες, Αποκεντρωμένη Διοίκηση, Τοπική και καθ’ ύλην Αυτοδιοίκηση: Δομές και Όργανα, Λειτουργίες και Αρμοδιότητες. Επιτελικό Κράτος. Ψηφιακή διακυβέρνηση. Πολυεπίπεδη Διακυβέρνηση. Ευρωπαϊκό και Διεθνές καθεστώς της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο Ευρωπαϊκός Χάρτης Τοπικής Αυτονομίας.

4. Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού: Ανάλυση και σχεδιασμός της εργασίας. Προγραμματισμός ανθρώπινου δυναμικού. Κατηγορίες προσωπικού. Συσχέτιση διοικητικής οργάνωσης και στελέχωσης. Συστήματα στελέχωσης. Διαδικασίες επιλογής και πρόσληψης του προσωπικού. Ο ρόλος του ΑΣΕΠ. Επιλογή για θέσεις ευθύνης. Σύστημα σταδιοδρομίας και κινητικότητα. Εκπαίδευση και επιμόρφωση του ανθρώπινου δυναμικού. Παρακίνηση. Αξιολόγηση.

5. Μορφές ηγεσίας. Επικοινωνία. Διαχείριση συγκρούσεων. Διαχείριση κρίσεων. Διαχείριση αλλαγών.

6. Αρχή της νομιμότητας. Ο έλεγχος στη Δημόσια Διοίκηση. Μορφές Ελέγχου: Κοινοβουλευτικός Έλεγχος, Διοικητικός Έλεγχος, Έλεγχος από Ανεξάρτητες Αρχές, Δικαστικός Έλεγχος.

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

1. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

1.1. Το διεθνές οικονομικό σύστημα. Διαχρονική εξέλιξη των εμπορικών και χρηματοπιστωτικών ροών μεταξύ των κυριοτέρων χωρών. Το ισοζύγιο πληρωμών.

1.2. Λόγοι ύπαρξης διεθνούς εμπορίου. Η θεωρία του απόλυτου και του συγκριτικού πλεονεκτήματος. Τα οφέλη του διεθνούς εμπορίου και η διακρατική κατανομή τους. Η δυνατότητα ύπαρξης ζημιών από το ελεύθερο εμπόριο.

1.3. Επιπτώσεις του διεθνούς εμπορίου στη διανομή του εισοδήματος. Το υπόδειγμα των ειδικών παραγωγικών συντελεστών. Το υπόδειγμα Heckscher – Ohlin. Επιχειρήματα υπέρ-κατά του ελευθέρου εμπορίου τον 19ο και 20ο αιώνα.

1.4.  Οικονομίες κλίμακας, ατελής ανταγωνισμός και διεθνές εμπόριο.

1.5. Πολιτική διεθνούς εμπορίου κάτω από συνθήκες τέλειου και ατελούς ανταγωνισμού. Δασμοί, επιδοτήσεις και ποσοτικοί περιορισμοί ως όργανα άσκησης εμπορικής πολιτικής. Στρατηγική εμπορική πολιτική. Προστατευτισμός και εθνικά συστήματα πολιτικής οικονομίας.

1.6.  Η αγορά συναλλάγματος. Η προσφορά χρήματος, το επίπεδο τιμών και η συναλλαγματική ισοτιμία στη βραχυχρόνια και στη μακροχρόνια περίοδο. Το δόγμα της ισοτιμίας των αγοραστικών δυνάμεων.

1.7. Το διεθνές νομισματικό σύστημα. Πριν και μετά την κατάρρευση της συμφωνίας Bretton- Woods. Πολιτικές επίτευξης ισορροπίας. Η θεωρία περί αρίστων νομισματικών περιοχών και το ευρώ. Οικονομική πολιτική στην ευρωζώνη. Το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα.

1.8. GATT/Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου: Γενικές ρυθμίσεις (ρήτρα μάλλον – ευνοούμενου κράτους, ρήτρα εθνικής μεταχείρισης, κατάργηση των τελωνειακών δασμών και ποσοτικών περιορισμών, ντάμπινγκ, επιδοτήσεις εξαγωγών, τελωνειακές ενώσεις και ΖΕΣ). Οι κώδικες (τελωνειακής εκτίμησης της αξίας των εισαγομένων προϊόντων, κρατικών προμηθειών, τεχνικών εμποδίων στο εμπόριο, αδειών εισαγωγής). Οι συμφωνίες του γύρου της Ουρουγουάης. Ο γύρος της Ντόχα, τρέχουσες εξελίξεις. GATS.

1.9. Κράτος, οικονομική ανάπτυξη και πολυεθνικές επιχειρήσεις.

1.10. Παγκοσμιοποίηση και διακυβέρνηση της παγκόσμιας οικονομίας.

2. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

2.1. Στρατηγικές και Θεσμικό Πλαίσιο Ψηφιακής Διακυβέρνησης: Στρατηγική για την Ψηφιακή Διακυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ευρωπαϊκοί Κανονισμοί και Οδηγίες για την ψηφιακή διακυβέρνηση. Ελληνική Βίβλος Ψηφιακού Μετασχηματισμού 2020-2025. Το θεσμικό πλαίσιο για τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης.

2.2. Παροχή και Μετασχηματισμός Δημόσιων Ψηφιακών Υπηρεσιών: Η έννοια της δημόσιας ψηφιακής υπηρεσίας. Επίπεδα αυτοματοποίησης ψηφιακών υπηρεσιών. Τεκμηρίωση και μοντελοποίηση επιχειρησιακών διαδικασιών. Απλούστευση και μετασχηματισμός διαδικασιών και υπηρεσιών στη Δημόσια Διοίκηση. Αυθεντικοποίηση χρηστών και υποδομές ασφάλειας στην παροχή ψηφιακών υπηρεσιών.

2.3. Διαλειτουργικότητα Πληροφοριακών Συστημάτων και Οργανισμών: Νομική, Οργανωσιακή, Σημασιολογική και Τεχνολογική Διαλειτουργικότητα. Το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Διαλειτουργικότητας (EIF). Το Ελληνικό Πλαίσιο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Διαλειτουργικότητας (eGIF).

2.4. Πληροφοριακά Συστήματα και Υποδομές Πληροφορικής και Επικοινωνιών: Κατηγορίες πληροφοριακών συστημάτων. Μεθοδολογίες ανάλυσης και σχεδίασης πληροφοριακών συστημάτων. Συστήματα και δίκτυα επικοινωνιών. Βασικές αρχές διαχείρισης και μετάδοσης πληροφορίας. Εργαλεία αυτοματοποιημένης ανάπτυξης λογισμικού. Κύκλοι ζωής πληροφοριακών συστημάτων. Μέθοδοι και εργαλεία διοίκησης έργων πληροφορικής και επικοινωνιών. Ασφάλεια πληροφοριακών συστημάτων και δικτύων επικοινωνιών.

2.5. Νέες προσεγγίσεις στην Ψηφιακή Διακυβέρνηση: Ανοικτά και διασυνδεδεμένα δεδομένα. Ανοικτή και Συνεργατική Διακυβέρνηση. Διαδίκτυο των πραγμάτων. Τεχνητή νοημοσύνη.

3. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

3.1. Βασικές έννοιες και αξίες της κοινωνικής πολιτικής. Ορισμοί Κοινωνικής Πολιτικής. Σκοποί και στόχοι της κοινωνικής πολιτικής. Αναδιανομή, κοινωνικές ανάγκες, κοινωνικοί κίνδυνοι, κοινωνικά προβλήματα, κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνικά δικαιώματα, κοινωνική αλληλεγγύη, κοινωνική συνοχή. Θεωρητικές προσεγγίσεις κοινωνικής πολιτικής.

3.2. Το κράτος πρόνοιας. Ιστορική εξέλιξη. Ερμηνευτικές προσεγγίσεις για την ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας. Τυπολογία κρατών πρόνοιας στην Ευρώπη. Προκλήσεις για τα κράτη πρόνοιας στον 21ο αιώνα (παγκοσμιοποίηση, δημογραφική γήρανση, ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, μετανάστευση, αλλαγές στο εργασιακό και οικογενειακό πρότυπο, οικονομική κρίση, κοινωνικός αποκλεισμός και νέοι κοινωνικοί κίνδυνοι). Από το κράτος πρόνοιας (welfare state) στο κράτος κοινωνικής επένδυσης (social investment state).

3.3. Οργάνωση, διοίκηση και διανομή της κοινωνικής πολιτικής. Κράτος. Ιδιωτικός Τομέας. Τρίτος Τομέας (κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία). Οικογένεια. Οι αρχές της καθολικότητας και της επιλεκτικότητας στην παροχή της κοινωνικής πολιτικής. Παροχές σε χρήμα και σε είδος. Τα Οικονομικά της Κοινωνικής Πολιτικής. Αρχές Σχεδιασμού, εφαρμογής και αξιολόγησης της κοινωνικής πολιτικής.

3.4.  Πεδία κοινωνικής πολιτικής. Αγορά εργασίας. Υγεία. Κοινωνική Ασφάλιση. Κοινωνική Πρόνοια και κοινωνικές υπηρεσίες. Πολιτικές για την οικογένεια και το παιδί. Πολιτικές εκπαίδευσης και κατάρτισης. Στεγαστική πολιτική. Πολιτικές για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Πολιτικές για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

3.5. Υπερεθνική κοινωνική πολιτική. Διεθνείς οργανισμοί και Διεθνείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Η Κοινωνική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επίδραση της ΕΕ στην κοινωνική πολιτική των κρατών μελών (Εξευρωπαϊσμός Κοινωνικής Πολιτικής).

3.6. Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Κοινωνική Πολιτική. Ο ρόλος της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης (Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας). Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Κοινωνικές Υπηρεσίες, Κέντρα Κοινότητας).

4.  ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

4.1.Θεωρίες περιφερειακής ανάπτυξης: Η Νεοκλασική θεωρία, η θεωρία της συσσωρευτικής αιτιότητας, η θεωρία της ενδογενούς ανάπτυξης, η νέα οικονομική γεωγραφία, τα υποδείγματα σύγκλισης.

4.2. Το περιφερειακό πρόβλημα: τρόποι μέτρησης των περιφερειακών ανισοτήτων. Εξέλιξη των περιφερειακών ανισοτήτων στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

4.3. Η αναγκαιότητα της περιφερειακής πολιτικής: οικονομικοί, κοινωνικοί, περιβαλλοντικοί, πολιτικοί και τυχόν άλλοι παράγοντες που υπαγορεύουν και τεκμηριώνουν την ανάγκη άσκησης περιφερειακής οικονομικής πολιτικής.

4.4 Οι στόχοι και τα διλήμματα της περιφερειακής πολιτικής: κινητικότητα των συντελεστών παραγωγής, ισόρροπη ανάπτυξη, η τοποκεντρική προσέγγιση της περιφερειακής ανάπτυξης, η εναρμόνιση των στόχων της εθνικής και περιφερειακής ανάπτυξης.

4.5. Τα μέσα άσκησης περιφερειακής πολιτικής: δημόσιες δαπάνες, αναπτυξιακά κίνητρα, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τεχνολογία και καινοτομία, πολιτικές αποκέντρωσης του κράτους και της διοίκησης, πολιτικές για την εκπαίδευση, την κατάρτιση και την αναβάθμιση των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, εγκατάσταση επιστημονικών ιδρυμάτων, πολιτικές διασυνοριακής συνεργασίας.

4.6.  Η πολιτική συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η σημασία της για την Ελλάδα: η εξέλιξη της πολιτικής συνοχής της ΕΕ, τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο ρόλος τους στην περιφερειακή ανάπτυξη και συνοχή.

4.7. Σύγχρονα διλήμματα της περιφερειακής πολιτικής: προγράμματα και δράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την νέα προγραμματική περίοδο 2021-2027, η χωρική διάσταση των νέων μέσων πολιτικής.